வினாக்களோடு சில கனாக்கள் (2)

வினாக்களோடு சில கனாக்கள் (2)

ஒருவழியாக பேருந்து நிலையத்தை அடைந்து விட்டேன். நேரம் அப்போது சரியாக காலை 6.32. ஐயகோ, அரை மணி நேரம் தாமதமாகி விட்டேனே; அவள் காத்துக் கொண்டிருப்பாளே! பதற்றம் இருந்தப் போதிலும் முகத் தோற்றத்தைச் சீர் படுத்த சில நிமிடங்கள் தேவைப்பட்டன. மோட்டாரை இருத்தி விட்டு, பொது கழிப்பறைக்குள் நுழைந்து படிந்து போய்விட்ட முடிகளைக் கோதி விட்டு ஏதோ செய்தேன். இது நல்லா இருக்கே!அந்த நல்ல கண்ணாடிக்கு நன்றி நவிழ்த்து, விரைவு பேருந்து வந்து நிற்கும் இடத்தை அடைந்தேன்.

அதிகாலை என்பதால், கதிரவ ஒளி இன்னும் மும்முறமாகவில்லை. மக்களின் கூட்டமும் கணிசமாக இல்லை. அவளை அங்கே தேடினேன், காணவில்லை. சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகுதான் அவளது கைத்தொலைபேசிக்கு இணைப்பு சாத்தியமானது.

"விழி, எங்க இருக்க? நான் இங்க வேயிட் பண்ணிட்டிருக்கேன்"

"இன்னும் பஸ்சுலத்தான்பா... சயின் போர்டு பார்த்தேன், இன்னும் கே.எல் போறதுக்கு 21 கிலோ மீட்டர் இருக்குதாம். பினாங்கு (பட்டர்வொர்த்) வர 140 கிலோ மீட்டர் இருக்குப்பா "

"விளையாடாதே, பின்னே ஏன் 6 மணின்னு சொன்னே?"

"தெரியலப்பா... அங்க ஒருத்தன் அப்படித்தான் சொன்னான்.
அது யாரு?"

அவள் ஏதோ பெயர் சொன்னாள், அதை எல்லாம் உள்வாங்கிக் கொள்ளும் நிதானம் என்னிடம் இல்லை.

140கி.மி.யா? இன்னும் எவ்வளவு நேரம் காத்திருக்கனும்? அதற்குள் கதிரவ ஒளி தலைப்பட எனக்குள் இருந்த கோபம், வேகம், வருத்தம், அதிருப்தி என பல தீய குணங்கள் சூழ்ந்து குருதியின் வெப்பத்தைத் துரிதப் படுத்தி விட்டன. வயிறு ஒருப்பக்கம் காற்றை அங்கும் இங்கும் தள்ளி விளையாட்டு காட்டியது. நேரே உணவு கடைக்குள் நுழைந்தேன். ஒரு தட்டு நாசி லெமாக்கை உள்ளே தள்ளினேன். எழில்விழியிடமிருந்து குறுந்தகவல், "கோச்சுக்காதே, நாலு வருசம் காத்திருந்தோம், ரெண்டு மணிநேரம் பொறுக்க முடியாதா?"
அதற்கு மறுமொழி நான் இப்படி இட்டேன், சுயத்தை முழுமையாக ஏமாற்றிய வண்ணம் -

"நான் தணிந்துதான் இருக்கேன், நல்ல பிரயாணம் அமையட்டும், கவனம்."

நிஜத்தில் சுவாசக் காற்றின் வெப்பம் தணிந்தப்பாடில்லை. பெனடோல் (காய்ச்சல் மருந்து) ஒன்றை போட்டு விழுங்கி, தேவையில்லா மன உளைச்சலைப் போக்க முயன்றேன்.

(கனாக்கள் தொடரும்)